Wszystkie wpisy od: Kancelaria

zmiany od 1 stycznia 2023 roku

Od dnia 1 stycznia 2023 roku weszła w życie ustawa zmieniająca w szczególności ustawę o prawach konsumenta oraz Kodeks cywilny. Celem tej ustawy było dostosowanie przepisów krajowych do prawa Unii Europejskiej, w zakresie ochrony praw konsumenta.

Zmiana w szczególności ponownie przeniosła uprawnienia, związane z reklamacją zakupionego towaru, do ustawy o prawach konsumenta, w Kodeksie cywilnym pozostawiając przepisy rękojmi, z których skorzystać mogą przedsiębiorcy.

Dla odróżnienia roszczeń konsumentów i przedsiębiorców, powrócono do terminu niezgodność towaru z umową (stanowiącego odpowiednik rękojmi, przysługującej przedsiębiorcom). Towar jest niezgodny z umową, jeżeli wystąpi jedna z poniższych wad:

1. jego cechy i właściwości nie zgadzają się z opisem sprzedającego,
2. nie jest odpowiedniego rodzaju,
3. nie jest odpowiedniej ilości,
4. nie jest odpowiedniej jakości,
5. nie jest kompletny,
6. nie posiada wszystkich funkcjonalności,
7. nie jest przydatny do celu, do którego jest potrzebny kupującemu, a o którym kupujący poinformował sprzedającego przed zakupem, a sprzedający to zaakceptował.

W przypadku towarów z elementami cyfrowymi wadą będzie również niekompatybilność, brak interoperacyjności towaru oraz brak dostępności jego aktualizacji.

Dodatkowo wydłużony został okres, w jakim można dochodzić prawz związanych z niezgodnością towaru z umową. W tym momencie roszczenia te przedawniają się z upływem 6-letniego terminu.

Reklamację należy jednak złożyć w ciągu 2 lat od dnia dostarczenia konsumentowi towaru.

Wprowadzona została kolejność roszczeń przysługujących konsumentowi. W przypadku wystąpienia niezgodności towaru z umową, konsument może żądać naprawy lub wymiany towaru na nowy. Dopiero w przypadku gdy sprzedający nie naprawił/wymienił towaru lub odmówił naprawy/wymiany albo niezgodność jest istotna, konsument może odstąpić od umowy i żądać zwrotu pieniędzy lub złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny.

Ważną nowością jest również możliwość powstrzymania się z zapłatą ceny do momentu, kiedy sprzedający wykona naprawę lub wymianę wadliwego towaru na nowy, lub też gdy zajdą okoliczności uzasadniające odstąpienie od umowy albo obniżenie ceny.

Roszczenia przysługujące konsumentowi

Dodatkowo ustawa wprowadziła szereg udogodnień dla konsumentów – m. in. obowiązek wskazywania najniższej ceny z ostatnich 30 dni, w przypadku organizowania akcji promocyjnej towaru. Konsumenci nabyli również uprawnienia reklamacyjne w zakresie treści cyfrowych, co stanowi odpowiedź na coraz powszechniejsze usługi streamingowe czy transmisji online. W przypadku wad lub przerw w świadczeniu usługi, konsument może żądać obniżenia ceny lub nawet odstąpić od umowy o świadczenie takich usług.

Trzeba również pamiętać, że konsument nie może zrzec się praw przyznanych mu w ustawie. Postanowienia umów mniej korzystne dla konsumenta niż postanowienia ustawy są nieważne, a w ich miejsce stosuje się przepisy ustawy.

Jeśli potrzebujesz pomocy prawnej w sprawie związanej z niezgodnością towaru z umową – skontaktuj się z nami. Chętnie udzielimy szczegółowych informacji w tym zakresie.

Ustawa zmieniającaKodeks Pracy z dniem 7 kwietnia 2023 r. wprowadziła możliwość pracy zdalnej,jako stałej formy świadczenia pracy.

Wcześniejsze, już uchylone, przepisy dopuszczały  możliwość wykonywania tego rodzaju pracy ale jedyniew sytuacji ściśle określonej w ustawie „COVIDOWEJ”

Zgodnie z ustawą „COVIDOWĄ” praca zdalna mogła być stosowana w okresie stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwołaniu.

Nawiązując do treści art. 67¹⁸ K.P., każdorazowo mówiąc o pracy zdalnej, będziemy mieli na myśli pracę świadczoną przez pracownika na rzecz pracodawcy całkowicie lub częściowo, a takżead hock (doraźnie), w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym również pod adresem zamieszkania pracownika, w szczególności z wykorzystaniem bezpośredniego porozumiewania się na odległość.

Kiedy zatem może mieć miejsce praca zdalna?

Zgodnie z nowymi, obowiązującymi już, przepisami może dotyczyć stosunku pracy, co wprost wynika z ww. definicji, w której ustawodawca posługuje się określeniami, tj. pracownik i pracodawca, ale także może zostać polecona każdej osobie spełniającej praca zdalna warunku określone w art. 2 K.P., tj. zatrudnionej na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania, czy w końcu spółdzielczej umowy o pracę.

Polecenie dotyczące pracy ww. trybie może mieć miejsce w okresie:

• stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19,
  oraz w okresie 3 miesięcy po ich odwoła;
• w którym zapewnienie przez pracodawcę bezpiecznych i higienicznych warunków pracy
  w dotychczasowym miejscu pracy pracownika nie jest czasowo możliwe z powodu działania siły wyższej
• przy jednoczesnym zapewnieniu pracodawcy przez pracownika w formie stosownego oświadczenia,
  że posiada odpowiednie warunku lokalowe i techniczne umożliwiające wykonywanie tej pracy w takiej formie;

Zgodnie z przyjętą definicją, propozycja pracy w trybie zdalnym może wynikać z inicjatywny pracownika. Pracodawca nie ma jednak obowiązku każdorazowo takiego wniosku uwzględniać.
Istnieje jednak wyjątek wynikający z art. 67¹⁹ § 6 K.P., zgodnie z którym pracodawca jest obowiązany uwzględnić wniosek pracownika, jeżeli pracownik ten:

• jest w ciąży,
• wychowuje dziecko, które nie ukończyło przed złożeniem przedmiotowego wniosku 4. roku życia,
• sprawuje opiekę nad innym członkiem najbliżej rodziny lub inną osobą pozostającą we wspólnym gospodarstwie domowym posiadającymi orzeczenie o niepełnosprawności albo orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności.

Istotnym czynnikiem warunkującym wpływającym na wniosek pracownika jest charakter i rodzaj wykonywanej pracy. Ponadto każdorazowo, w przypadku decyzji negatywnej, pracodawca zobowiązany jest do poinformowania o tym pracownika w formie papierowej lub elektronicznej w terminie 7 dni roboczych od dnia złożenia wniosku w tym zakresie.

Jakie są zasady wykonywania takiej pracy ?

Po pierwsze, praca zdalna ma charakter dobrowolny i opiera się na koncepcji telepracy z miejsca wskazanego przez pracownika. Zasady jej wykonywania muszą zostać określone w porozumieniu pracodawcy i wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi. W sytuacji, gdy u danego pracodawcy nie ma ww. organizacji, pracodawca określa zasady wykonywania pracy zdalnej w Regulaminie Pracy Zdalnej po wcześniejszej konsultacji z przedstawicielami pracowników.

Regulamin pracy zdalnej obejmuje przede wszystkim określenie:

• grupy pracowników, którzy mogą być objęci pracą zdalną;
• zasady pokrywania przez pracodawcę kosztów ponoszonych przez pracownika w związku z pracą zdalną;
• zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego lub ryczałtu;
• zasady porozumiewania się pracodawcy i pracownika wykonującego pracę zdalną, w tym sposób potwierdzania obecności na stanowisku pracy przez pracownika wykonującego pracę zdalną;
• zasady kontroli wykonywania pracy przez pracownika wykonującego pracę zdalną;
• zasady kontroli w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy;
• zasady kontroli przestrzegania wymogów w zakresie bezpieczeństwa i ochrony informacji, w tym procedur ochrony danych osobowych;
• zasady instalacji, inwentaryzacji, konserwacji, aktualizacji oprogramowania i serwisu powierzonych pracownikowi narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych.

Obowiązki pracodawcy w stosunku do pracownika świadczącego pracę zdalną:

Kodeks Pracy przewiduje, że organizacja pracy zdalnej leży po stronie pracodawcy. Tym samym pracodawca jest obowiązany do zapewnienia pracownikowi materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy w trybie zdalnym, jak również instalację, serwis, konserwację tych narzędzi. Ponadto pracodawca ma obowiązek pokrycia kosztów energii eklektycznej oraz usług telekomunikacyjnych, a także innych kosztówpoczynionych fizycznie przez pracownika i w związku z wykonywaniem pracy. Dodatkowo na pracodawcy ciąży obowiązek przeszkolenia pracownika w zakresie świadczonej przez niego pracę oraz zapewnienie wsparcia technicznego.

Oczywiście, możliwym jest, aby strony, których praca dotyczy ustaliły, iż pracownik będzie posiadał własne narzędzia i materiały, co stanowi wyjątek od ogólnej zasady. Ważnym w tym wypadku
 jest to, iż urządzania te powinny zapewniać bezpieczne i higieniczne warunki pracy.

Obowiązki pracownika w stosunku do pracodawcy na rzecz którego świadczona jest praca zdalna:

Na każdym pracowniku, podobnie jak na pracodawcy, ciążą pewne obowiązki, a mianowicie:

• sumiennewykonywanie powierzonej pracy,
• przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i higieny pracy,
• dbanie o dobro zakładu pracy i ochronie powierzonego mienia na czas trwania pracy w tym trybie.

Warto wskazać, że za szkody wyrządzone pracodawcy z tytułu używania sprzętu pracodawcy – pracownik ponosi odpowiedzialność materialną. Oczywiście nie każdorazowo, przesłankami odpowiedzialności pracownika są bezprawność zachowania i jego wina, a także szkoda pracodawcy
i normalny związek przyczynowy pomiędzy szkodą i zachowaniem pracownika, któremu sprzęt powierzono. Pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda.

Jakie są prawa pracownika i pracodawcy w przypadku wykonywania pracy zdalnej?

Poza wyżej wypisanymi obowiązkami, na każdej ze stron wynikającego z zawartego stosunku pracy, nowelizacja kodeksu pracy przewiduje także dalsze gwarancję w postaci dodatkowych uprawnień.

Do praw pracownika zaliczać należy:

• obowiązek równego traktowania pracowników zdalnych w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkoleń,
• zakaz dyskryminacji pracownika z powodu wykonywania przez niego pracy zdalnej lub odmowy pracy zdalnej,
• prawo do przebywania, w razie potrzeby, na terenie zakładu pracy, korzystania z urządzeń, pomieszczeń i obiektów pracodawcy, kontaktowania się z innymi pracownikami i urządzeń pracodawcy, na zasadach przyjętych dla ogółu pracowników.

Do praw przysługujących pracodawcy należy natomiast zaliczyćmożliwość dokonywania kontroli w zakresie:

• wykonywanej pracy zdalnej,
• przestrzegania przepisów dot. bezpieczeństwa i higieny pracy,
• przestrzegania wymogów w zakresie bezpieczeństwa informacji, w tym procedur ochrony danych osobowych,
• monitoring poczty elektronicznej pracownika.

Istotnym jest, aby metody kontroli wynikały z porozumienia lub regulaminu dotyczącego pracy zdalnej.

Podsumowanie

Praca zdalna i przepisy z nią związane niewątpliwie budzą coraz większe zainteresowanie wśród pracowników. Należy jednak pamiętać o prawach i obowiązkach każdej ze stron wynikających z pracy w tym trybie nie tylko ze względu na jej prawidłową organizację ale także ocenę realizacji obowiązków pracowniczych.

Jeśli zainteresował Cię temat lub też masz dodatkowe pytania z zakresu pracy zdalnej, zapraszamy do kontaktu.

Katarzyna Skalska (katarzyna.skalska@kancelaria-kh.pl, 725 720 939)

adw. Daniel Kupść (daniel.kupsc@kancelaria-kh.pl, 607 218 340)

r. pr. Michał Hebda (michal.hebda@kancelaria-kh.pl, 883 773 433).

Zgodnie z treścią ustawy z 1 marca 2018 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1115) o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu od 13 października 2019r. nowo zarejestrowane spółki prawa handlowego, a od 13 kwietnia 2020 r. spółki zarejestrowane wcześniej, mają obowiązek zgłaszać informacje o swoich beneficjentach rzeczywistych do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych.

Zgodnie z treścią art. 58 powołanej ustawy  do zgłaszania informacji o beneficjentach rzeczywistych i ich aktualizacji są obowiązane:

1. spółki jawne;
2. spółki komandytowe;
3. spółki komandytowo-akcyjne;
4. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością;
   4a.  proste spółki akcyjne (od 1 marca 2021 roku);
5. spółki akcyjne, z wyjątkiem spółek publicznych w rozumieniu ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz.U. z 2019 r. poz. 623).

Powołany rejestr jest jawny, a dostęp do rejestru powadzonego przez Ministerstwo Finansów na stronie https://www.podatki.gov.pl/crbr/ ,jest bezpłatny.

Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych (CRBR) to system, w którym są gromadzone i przetwarzane informacje o beneficjentach rzeczywistych, tj. osobach fizycznych sprawujących bezpośrednią lub pośrednią kontrolę nad spółkami.

Celem wprowadzenia Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych, jest zgromadzenie oraz posiadanie dokładnych i aktualnych danych o beneficjentach rzeczywistych. Intencją ustawodawcy, jest potrzeba zwalczania zjawisk praniu pieniędzy oraz finansowaniu działalności terrorystycznej, ponieważ uniemożliwia przestępcom ukrycie swojej tożsamości w skomplikowanej strukturze korporacyjnej spółek prawa handlowego.

Wobec powyższego należy przejść do zasadniczej kwestii, kim jest w ogóle beneficjent rzeczywisty:

Beneficjentem rzeczywistym jest osoba fizyczna bądź osoby fizyczne sprawujące bezpośrednio lub pośrednio kontrolę nad spółką poprzez posiadane uprawnienia, które wynikają z okoliczności prawnych lub faktycznych, umożliwiające wywieranie decydującego wpływu na czynności lub działania podejmowane przez spółkę lubw imieniu których są nawiązywane stosunki gospodarcze lub przeprowadzane są transakcje okazjonalne.

Beneficjentem rzeczywistym jest:

• osoba fizyczna będąca udziałowcem lub akcjonariuszem, której przysługuje prawo własności więcej niż 25% ogólnej liczby udziałów lub akcji tej spółki, a jeśli nie ma takiej osoby,
• osoba fizyczna dysponująca ponad 25% ogólnej liczby głosów w organie stanowiącym spółki, także jako zastawnik albo użytkownik, lub na podstawie porozumień z innymi uprawnionymi do głosu,
• osoba fizyczna sprawująca kontrolę nad osobą prawną lub osobami prawnymi, którym łącznie przysługuje prawo własności więcej niż 25% ogólnej liczby udziałów lub akcji spółki, lub łącznie dysponująca ponad 25% ogólnej liczby głosów w organie spółki, także jako zastawnik albo użytkownik, lub na podstawie porozumień z innymi uprawnionymi do głosu,
• osoba fizyczna sprawująca kontrolę poprzez posiadanie w stosunku do spółki uprawnień podmiotu dominującego w rozumieniu ustawy o rachunkowości,

W przypadku braku możliwości udokumentowania ustalenia takiej osoby lub wątpliwości co do tożsamości osób fizycznych określonych powyżej będzie to osoba zajmująca wyższe stanowisko kierownicze.

Aby dokonać zgłoszenie do Centralnego Rejestru Beneficjentów Rzeczywistych należy posiadać kwalifikowany podpis elektroniczny bądź dostęp do profilu zaufanego (ePUAP), dzięki którym osoba sprawująca funkcje kierownicze w spółce będzie mogła potwierdzić, że to ona sama składa deklarację o beneficjentach rzeczywistych w spółkach. W praktyce osobą uprawnioną do złożenia deklaracji w imieniu spółki będzie Członek Zarządu bądź prokurent lub pełnomocnik uprawniony do reprezentacji spółki (ujawniony w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego). 

Ze zgłoszeniem błędnych informacji bądź brakiem takiego zgłoszenia wiążą się określone konsekwencje prawne. Zgłoszenie nieprawdziwych danych wiąże się z odpowiedzialnością karną za złożenie fałszywego oświadczenia przez osobę zgłaszającą i zagrożeniem karą pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat (art. 233 § 6 Kodeksu karnego). Niewywiązanie się przez spółkę z obowiązku zgłoszenia beneficjenta do rejestru zagrożone jest karą pieniężną do 1 mln złotych.

Wszystkie spółki zarejestrowane przed dniem 13 kwietnia 2020 roku są zobowiązane do złożenia do tego dnia informacji w systemie. Spółki zarejestrowane po tym dniu zobowiązane będą do zgłoszenia do rejestru w terminie 7 dni od dnia zarejestrowania spółki w Rejestrze Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.

Informację ogólne

7 listopada 2019 r. weszła w życie największa od lat nowelizacja ustawy z 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 1460; dalej: k.p.c.) – aktu prawnego regulującego tryb i sposób prowadzenia spraw cywilnych, w tym również sporów gospodarczych.

Obszerna zmiana wprowadzona od 7 listopada 2019 roku ma na celu usprawnienie i przyspieszenie postępowań cywilnych. Nowelizacja przepisów zmieniła niemal 300 przepisów kodeksu postępowania cywilnego. Pełnomocnicy oraz strony postępowania muszą zmierzyć z gigantycznymi zmianami, które niejednokrotnie całkowicie zmieniają podejście do poszczególnych instytucji. Zostały wprowadzone nowe regulacje, które maja na celu zmodernizowanie i ulepszenie postępowania cywilnego.Ponadto szereg dotychczasowych przepisów został derogowany bądź zmieniony, co skutkuje koniecznością przemodelowania podejścia do nowego postępowania stron postępowania oraz Sądu.

Czas pokaże czy zmiany prowadzone przez ustawę nowelizującą pomogą stronom, pełnomocnikom oraz Sądom w sposób bardziej efektywny i mniej przewlekły prowadzić postępowania cywilne, czy też nowe regulacje prowadzić będą do zmniejszenia dostępu do Sądu.

Do najważniejszych w przepisach zmienionych bądź prowadzonych do kodeku postępowania cywilnego możemy zaliczyć:

• organizację postępowania,
• zgłaszanie twierdzeń i wniosków dowodowych przez strony postępowania,
• obowiązek precyzyjnego formułowania przez stronę i pełnomocników żądania oraz wniosków dowodowych
• zwiększenia aktywności stron i ich pełnomocników procesowych przy prowadzeniu dowodów,
• odformalizowanie zasad postępowania dowodowego, w szczególności w przypadku dowodów z dokumentów, zeznań świadków oraz opinii biegłych,
• możliwości skorzystania z opinii pozasądowych wykonanych na prywatne zlecenie,
• uzasadnianie orzeczeń z urzędu oraz opłaty związane z uzasadnianiem tychże orzeczeń,
• możliwość orzekania w spawach na posiedzeniach niejawnych,
• określenie procedur przeciwdziałania nadużyciom dokonywanym przez pełnomocników procesowych oraz strony postępowania w sytuacjach: wnoszenia pozwów oczywiście bezzasadnych oraz pism procesowych bez skonkretyzowanego żądania, bezpodstawnych wniosków o wyłączenie sędziego,wnoszenia bezpodstawnych zażaleń oraz apelacji, wnoszenie szeregu wniosków o sprostowanie, uzupełnienie lub wykładnię wyroku,
• nałożenia na strony dodatkowych kosztów procesu związanych z prowadzonymi postępowaniami,
• wprowadzenia szybkiego trybu postępowania w przypadku wnoszenia pozwów oczywiście bezzasadnych,
• wprowadzenia (przywrócenia) postępowania odrębnego w sprawach gospodarczych,
• podnoszenie zarzutu potrącenia w ograniczonym zakresie
• możliwość skorzystania przez stronę i pełnomocników z zarzutu potrącenia w postępowaniu,
• wprowadzenia zażaleń rozpoznawanych przez Sąd tej samej instancji (zażalenia poziome),
• poszerzenia kompetencji referendarzy sądowych oraz nadanie uprawnień asystentom sędziów,
• zasad dochodzenia roszczeń z umów określonych w Kodeksie Cywilnym.

oraz szereg innych mniej znaczących zmian, wskazanych w kodeksie postępowania cywilnego oraz innych ustawach.

W kolejnych wpisach przybliżał szczegółowo zmiany jakie zostały wprowadzone nowelizacją z 7 listopada 2019 roku i jaki wpływ na prawidłowość prowadzenia postępowania cywilnego będą miały powołane zmiany.